گفتمان امام جواد(ع) در "برقراری تعلقِ روحی به ائمه(ع)"

امام جواد(ع) در پاسخ به اسماعیل بن سهل که خواستار حشر با اهل‌بیت در دنیا و آخرت بود، اینگونه نشان فرمود: «اکثر قرائه انا انزلناه، و رطّب شفتیک بالاستغفار‌- سوره قدر را زیاد بخوان و لبانت را به استغفار معطّر کن.»
طهارت و معرفت شرط وصول به اهل‌بیت(ع)
امام جواد با دستور به استغفار ؛اشارت به راه «طهارت» نمود و با دستور به قرائت سوره قدر؛ اشارت به راه «معرفت» کرد.
این دو امر، از ضروریات برقراری تعلق روحی به امام(ع) است.
ارتباط سوره قدر با امام(ع)
در سوره «قدر» حقائق مهمی در راستای مقامات اهل‌بیت وجود دارد:
اول؛ درک مقامات و درجات قُرب امام(ع) در دسترس نیست؛ "ماادراک" درباره‌اش صادر شده.
دوم؛ امام(ع) یک شخص است اما دارای جایگاهی والا است؛ "خیرمن الف شهر".
سوم؛ این سوره دلالت تام دارد براینکه در هر عصری امام معصوم حضور و وجود دارد، چرا که در شب قدر فرشته الهی بر او نازل میشود؛ "تنزل الملائکه..."
چهارم؛ قلب مقدس امام(ع)، مرکز رفت و آمد فرشتگان در شب قدر است؛ "تنزل الملائکه والروح فیها.."
پنجم؛ سلام الهی، اول به امام(ع) ابلاغ می‌شود؛"سلام هی حتی..."
ششم؛ واسطه و اجازه دهنده‌ای که؛ در رساندن سلام به یک به یک مومنین، نقش حیانی دارد؛ امام(ع) است؛"سلام هی حتی مطلع الفجر"
تردید نفرمائید؛ درک سوره قدر با همین "معرفت حداقلی"، چنان تحولی براساس "معرفت"، از پرتو نور انسان کامل و امام معصوم، در انسان ایجاد میکند که نه تنها خود را همواره در محضرش می‌یابد، بلکه کل کائنات هستی و ماسوی‌الله را، در محضر و مشهد او میبیند.
در این حالت معرفتی است که آدمی ؛با او چنان اُنسی میگیرد که دیگر حاضر به جدائی نخواهد بود.
ضرورت طهارت برای انسان
به حکم "سنخیت"؛ برای اتصال و الحاق به یک امر و یا شخصی که مورد محبوبیت است، باید بین ما و او "همگونی" ایجاد شود؛ «السنخیه عله الانضمام».
آن حضرات(ع)چون پاک و مطهرند، مرتبطین با آنان هم باید چنین باشند؛ "لایمسه الا المطهرون".
مراتب طهارت انسان
توجه به مراتب طهارت از آن رهگذر مهم است که هرچقدر انسان در پاکی خوو کوشاتر باشد، توفیق نزدیکی به ائمه را بیشتر خواهد داشت.
اولین مرحله طهارت، طهارت ظاهر از همه اعمال ناشایست و مکروه و منکر شرعی و عقلی و حتی عرفی، میباشد.
و مرحله بعد؛ طهارت باطن از همه رذائل و اخلاقیات منفی است که درون آدمی و صفحه نفس انسان را تیره کرده و در حجاب قرار می‌دهد و مانع از دریافت نور معنوی می‌شود.
در اینجا؛ استغفار همان حقیقتی است که می‌تواند جان انسان را نورانی نموده و آماده گرفتن فیض از فیاض عالم وجود؛خدای متعال، بواسطه رابط فیض؛ که معصومین(ع) هستند، قرار دهد.
خروجی این نوشتار کوتاه، این جمله است؛
آنانکه آلودگی‌های معرفتی به مانند "خرافات و غلو" در مورد ائمه، و یا توهّماتی مثل "امام ‌سازی از انسان‌های عادی" داشته باشند، و یا با آلودگی‌های رفتاری و خصوصا زبانی، محفل اهل‌بیت(ع) را بازار رقابت زید و عمرو کرده و کوس "مبلّغ و محب و نوکری" می‌زنند، سخت؛ فاقد گفتمان امام جواد در این موضوع هستند.