پنج نکته پیرامون کرامت در دهه کرامت
پایگاه اطلاع رسانی بلاغ|
نکته اول:
نقطه مشترک(کرامت ومعجزه) در این است که در هر دو مورد صاحب معجزه و کرامت با اعمال ولایت تکوینی و تصرف درعالم هستی اموری که باعلل مادی نمی تواند انجام بگیرد به صورت خارق العاده محقق می کند، از همین در ایه 49 سوره آل عمران چند نمونه از امر خارق العاده حضرت مسیح آمده است که هیچکدام با علل طبیعی امکان پذیرنیست ((وَ رَسُولًا إِلى بَنِي إِسْرائِيلَ أَنِّي قَدْ جِئْتُكُمْ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ أَنِّي أَخْلُقُ لَكُمْ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنْفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْراً بِإِذْنِ اللَّهِ وَ أُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ وَ أُحْيِ الْمَوْتى بِإِذْنِ اللَّهِ وَ أُنَبِّئُكُمْ بِما تَأْكُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ:و (عيسى را به) پيامبرى به سوى بنى‌اسرائيل (فرستاد تا بگويد) كه همانا من از سوى پروردگارتان براى شما نشانه‌اى آورده‌ام. من از گل براى شما (چيزى) به شكل پرنده مى‌سازم، پس در آن مى‌دمم، پس به اراده و اذن خداوند پرنده‌اى مى‌گردد. و همچنين با اذن خدا كور مادرزاد و مبتلايان به پيسى را بهبود مى‌بخشم و مردگان را زنده مى‌كنم واز آنچه مى‌خوريد و آنچه در خانه‌هايتان ذخيره مى‌كنيد به شما خبر مى‌دهم، براستى اگر ايمان داشته باشيد در اين معجزات براى شما نشانه و عبرتى است.))
وهمچننین در ایه 41 سوره نمل کرامت آصف بن برخیا داماد، یاخوهر زاده،یا وزیر، کاتب حضرت سلیمان آمده است که به یک چشم به هم زدن تخت ملکه سرزمین سبا را پیش از امدنش درنزد حضرت سلیمان حاضرکردازهمین رو می فرماید:((قالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قالَ هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَ أَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَ مَنْ شَكَرَ فَإِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ كسى: (به نام آصِف‌بن بَرخيا) كه به بخشى از كتاب (الهى) آگاهى داشت (به سليمان) گفت: من آن (تخت) را قبل از آن كه پلكِ چشمت بهم بخورد نزد تو مى‌آورم. (سليمان پذيرفت و او تخت را آورد.) همين كه (سليمان) آن (تخت) راچ نزد خود مستقرّ ديد، (به جاى غرور وتكبّر) گفت: اين (توانايى وزير من كه مقدارى از علم كتاب و اسم اعظم را مى‌داند،) از لطف پروردگار من است، تا مرا (با اين نعمت‌ها) بيازمايد كه آيا شكرگزارم يا كفران مى‌كنم؟ و هر كس شكر كند، قطعاً به سود خويش شكر ورزيده و هر كس كفران نمايد (به ضرر خويش گام نهاده، زيرا) پروردگار من (از شكر مردم) بى‌نياز و كريم است. (بى‌نيازى و كرامت، براى خداوند ذاتى است و هرگز وابسته به شكر يا كفران كسى نيست))
نکته دوم:
هرچند معجزه وکرامت در خارق العاده بودن مشترکند ولی ازچند جهت باهم فرق دارند همین موجب می شود که بگوییم هر صاحب معجزه ای صاحب کرامت است ولی هر صاحب کرامت صاحب معجزه نیست وان این که:
اولا: معجزه همراه با ادعای نبوت وامامت همرا ه است وصاحب معجزه آن عمل خارق العاده را انجام می‌دهد تامردم اورا به عنوان پیامبر وامام تصدیق کنند، پیامبر اکرم قرآن را می آورد تامردم نبوتش را بپذیرند، وامام سجاد ازکعبه می خواهد امامتش را تصدیق کند تامحمد حنفیه امامتش را تصدیق نماید
ثانیا: معجزه همراه باتحدی ومقابله به مثل است پیامبر اکرم برای همیشه تاریخ می گوید((فاتوا بسوره من مثله)) وامام سجاد به عمویش می گوید اگر تو امامی ازکعبه بخواه تا امامت تورا تصدیق کند
ثالثا: معجزه در جایی معنا پیدا می کند ک جنبه هدایت وارشاد وجود دارد وبه همین دلیل امام وپیامبر به دنبال مردم می روند ولی کرامت اصولا درجایی است مردم شخص را باوردارند ولی با توسل به صاحب کرامت می خواهند گره کوردر زندگیشان بازشود
نکته سوم:
منشا و بالذات معجزه خدا است،طبیعی است خدایی که بنده ای را مامور به رسالتی کرد بایست چنین قدرت ولایی وتکو ینی را دراو ایجاد کند تامردم ادعای وی را بپذیرند والا نقض غرض خواهد بود ولی در کرامت این بنده است که با سلوک وتقربش به جایی می رسد که می شود مظهر اسما ءالحسنی وایینه جمال وجلال الهی وصبغه ورنگ الهی پیدامی کند، هرچند اتحادبا ذات وصفات خدا پیدا نمی کند ولی آثار صفات حق تعالی دراو متجلی می گردد واو هرگز خداوندگارنیست خالق نظام هستی نمی باشد ولی خداوند کاراست وبه اذن حق تعالی همان کارخدارامی کند ازهمین رو مسيح می‌گوید :((أَنِّي أَخْلُقُ لَكُمْ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنْفُخُ فِيهِ))
نکته چهارم :
این است قرآن کریم همانگونه که از کریمی چون مسیح صاحب معجزه نام می برد ودرایه(46) سوره آل عمران می گوید:(وَ يُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَ كَهْلًا وَ مِنَ الصَّالِحِينَ:آن فرزندى كه به تو بشارت داده شد) وَ يُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَ كَهْلًا وَ مِنَ الصَّالِحِينَ:آن فرزندى كه به تو بشارت داده شد) در گهواره، (به اعجاز) و در ميانسالى (به وحى) با مردم سخن مى‌گويد و از شايستگان است)) درهمان حال ازکریمه ای چون مریم صاحب کرامت نام می برد ودرایه (37)می گوید:(( كُلَّما دَخَلَ عَلَيْها زَكَرِيَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ يا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ: هرگاه زكريّا در محراب عبادت بر مريم وارد مى‌شد، خوراكى (شگفت‌آورى) نزد او مى‌يافت. مى‌پرسيد: اى مريم اين (غدا و خوراك تو) از كجاست؟! مريم در پاسخ مى‌گفت: آن از نزد خداست. همانا خداوند به هركس كه بخواهد بى‌شمار روزى مى‌دهد))
واین کنارهم قرار دادن کریم حضرت مسیح ابن مریم وکریمه حضرت مریم نیست جز این که قرآن کریم می خواهد بگوید جنسیت زن یا مرد در خارق العاده بودن کرامت ومعجزه دخالت ندارد آنچه زمینه سازاست تعبد وقرب به خداست
نکته پنجم:
دربین اولیاء الهی ثامن الائمه امام علی بن موسی الرضا علیه السلام رکورد، دار کرامت است، البته کراماتی که فوق العاده که هرکدام ازدیگر ی زیباتر وشنیدنی تر، که هرکس توفیق توسل به آن حضرت پیداکرد دست رد به سینه اش نزد بلکه خواسته اش را برآورده کرد وگره کورزندگیش رابا زنمودکه م چند نمونه از کرامت رضوی را دراینجا می اوریم
1- آیت‌الله وحید خراسانی فرمودند: مدت بیست سال در مدرسه حاج حسن مشهد تحت سرپرستی مرحوم حاج شیخ حبیب الله گلپایگانی - که سالها در مسجد گوهرشاد امام جماعت بود - بودم.
ایشان روزی به من فرمودند: مدتی در تهران مریض و بستری شدم؛ روزی به جانب حضرت رضا علیه‌السلام رو کرده، گفتم:
آقا! من چهل سال تمام پشت در صحن، در سرما و گرما، سجاده پهن کرده، نماز شب و نوافل نیمه شبم را - تا در باز می‌شد - می‌خواندم و بعد داخل می‌شدم؛ حالا که بستری شده‌ام به من عنایتی بفرمایید.
ناگاه در همان حال بیداری دیدم در بستان و باغی در خدمت حضرت رضا علیه‌السلام هستم ایشان از داخل باغ گلی چیده، به دست من دادند من آن گل را بوییدم و حالم خوب شد.
آن دستی که حضرت رضا علیه‌السلام به آن دست گل داده بودند، چنان با برکت بود که بر سر هر بیماری می‌کشیدم فی الحال شفا می‌یافت.
آقای وحید فرمود: آقای گلپایگانی می فرمودند: اوایل با یک مرتبه دست کشیدن بیماریهای صعب العلاج بهبود می‌یافت؛ ولی بعدها که با این دست با مردم مصافحه کردم، آن برکت اول از دست رفت؛ اکنون باید دعاهای دیگری را نیز به آن بیفزایم تا مریضی شفا یابد.»
2- استاد فاضل جناب ابوالقاسم طاهری که از همکاران مرحوم دشتی در موسسه نهج البلاغه هستند برای حقیر نقل فرمود:
"مرحوم دشتی خدمت حضرت آیه الله جوادی آملی رسیدند و به معظم له عرض کردند:
مدتی است متوسل می شوم بانی پیدا شود وساختمانی برای کار موسسه بخرد ولی جواب نمی گیرم. حضرت استاد آیه الله جوادی آملی فرمودند:
به حضرت رضا (ع) متوسل شوید.
آقای دشتی پس از این ملاقات فورا بلیط هواپیما تهیه کردند. برای چند ساعت به مشهد مشرف شدند و پس ازتوسل به مضجع شریف به قم بر گشتند.
ولی در داخل هواپیما با زایری که از دبی به مشهد آمده بودند و عازم قم بودند آشنا می شوند و از او می پرسند: به چه قصدی به قم می روید؟ می گوید: قم می روم تا ساختمانی را بخرم و وقف نمایم.
مرحوم دشتی احساس می کند این همان بانی است که حضرت رضا حواله کردند. با وی در میان می گذارد و آن شخص ساختمان فعلی را فورا می خرد و وقف موسسه می نماید"
3- در یکی ازسال ها در بیت معظم له در روز شهادت امام علی بن موسی الرضا ا(ع) پیرامون توسل درحال سخنرانی بودم.فرزند ایشان آیه الله محمدجواد فاضل لنکرانی در آن جلسه که آن روز از حال و هوای معنوی خاصی برخوردار بود یادداشتی برایم فرستاد که برای اهل مستمعین بیان کنم و آن این که:
"آیه الله العظمی فاضل فرمودند: در برابر ضریح مشغول زیارت بودم ولی به این راضی نبودم؛ مایل بودم حتما ضریح را ببوسم ولی به خودم اجازه نمی دادم و هم نمی توانستم به مضجع شریف به دلیل ازدحام جمعیت نزدیک شوم مایوسا نه درحال خروج از حرم بودم. یک باره یکی از خدام به من رسید و گفت: نمی خواهی ضریع مقدس را ببوسی؟ گفتم چرا.دستم را گرفت و به سمت مضجع رساند و من بوسیدم. از او پرسیدم مرا می شناسی؟ گفت: نمی شناسم. پرسیدم: چطور به جانب من آمدی؟ گفت: حقیقت امر این است با گوش دل، صدایی از داخل قبر مطهر می شنیدم که می فرمود: شیخ را برگردانید که ضریح را ببوسد. وقتی برگشتم شما را دیدم که در حال خارج شدن از حرم هستید.
نویسنده؛ حجت الاسلام والمسلمین سید محمدتقی قادری
افزودن دیدگاه جدید