ارزش کارها در گرو عیار خلوص آن است

به گزارش بلاغ به نقل از حوزه، استاد انصاریان در سخنانی به تبیین اهمیت اخلاص پرداخت و گفت: بدون تردید اخلاص در عمل و به عبارت دیگر عمل را فقط و فقط برای جلب رضایت حق انجام دادن، و احدی را در عمل شرکت ندادن، عمل را در قله ارزش قرار می‌دهد، و سودی سرشار در دنیا و آخرت نصیب انسان می‌نماید و سبب بقاء عمل و منافعش به صورت حقیقتی ابدی می‌گردد.

وی افزود: کسی که خود را برای خدای متعال خالص کند باید دید که چقدر گیرش می آید، اصلا عمل خالص قابل ارزش گذاری نیست و فقط به دست پروردگار مهربان عالم است.

استاد حوزه علمیه اضافه کرد: کسانی که دین و ایمان و تکیه گاهی مثل پروردگار مهربان عالم ندارند، نمی توانند عمق و حقیقت مشکلات و بلایا را درک کنند، اما کسی که اهل خدا و وحی و ائمه علیهم السلام است می داند و یقین دارد که اگر مشکلی سراغش آمده، از هر نوعی که باشد، پروردگار عالم این مشکل را برای او، هم در دنیا و هم در آخرت، تبدیل به یک نعمت دائم ، ابدی و همیشگی خواهد کرد.

استاد انصاریان خاطر نشان ساخت: در مورد اخلاص چقدر در آیات و روایات مطالب زیادی وجود دارد و داستان های عجیبی نیز در این مورد نقل شده است که چه افرادی خود را مصمم کرده بودند که جز برای رضای خدا کاری انجام ندهند و باید دانست که کسی که پناهنده به خداوند می شود از هر خطری در امان است و در حفاظت پروردگار عالم است و این نتیجه اخلاص است.

وی گفت: اینکه به ما دستور داده اند کار خیر را پنهانی انجام دهید همه به خاطر عیار خلوص آن است.

استاد حوزه علمیه با اشاره به فضیلت بزرگ حضرت علی(ع) در جنگ خندق بیان داشت: اینکه در روایت آمده است که یک ضربه امیرالمومنین(ع) در جنگ خندق از عبادت جنس و انس بالاتر است به خاطر عیار خلوص حضرت بود، چرا که حضرت علی(ع) "فناء فی الله" و "بقاء فی الله" بودند و چنین کسی که "فناء فی الله" هست همه را به خاطر عبادت خدای متعال انجام می دهد.

استاد انصاریان با اشاره به فرازی از زیارت اربعین که می فرماید"وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ" یعنی اینکه سیدالشهدا(ع) در روز عاشورا در برابر آن همه مصیبت و بذل عزیزانش از خدای متعال هیچ توقعی نداشت و من در طی این همه سال که منبر رفته ام و روایت دیده ام و نقل کرده ام هنوز معنای این فراز زیارت اربعین را نفهمیده ام.

وی در پایان با اشاره به قوام مکتب اهل بیت(ع) گفت: هیچ مکتبی در عالم استوار نیست و قوام ندارد، جز مکتب اهل بیت(ع)، بقیه مکاتب روی آب بنا نهاده شده اند و قوامی ندارند.