آثار و برکات چهل روزه برخی خوراکی ها

آثار و برکات چهل روزه برخی خوراکی ها

در منابع روایی برای برخی خوراکی ها , اثرات خوبی نقل شده و تاکید شده که تا چهل روز ادامه دارد .مانند اثر نورانیت دل و دور شدن شیطان از فرد به خاطر خوردن انار [1]و نیز گفته شده خوردن هلیم تا چهل روز نشاط عبادت می آورد. [2]گفتنی است متون دیگری هستند که برای استعمالاتی غیر از خوراک , مثل «سرمه کشیدن» اثری , چهل روزه, نقل کرده اند [3] که می توان آنها را نیز از حیث تاکید بر اثر چهل روزه امور بر جسم آدمی از این دسته روایات به شمار آورد.

حسين بن خالد می گوید به امام كاظم عليه السلام عرض کردم : از پيامبر صلى الله عليه وآله برايمان روايت شده كه فرموده است: «هر كس شراب بخورد، تا چهل روز، نماز وى برايش حساب نمى شود».امام عليه السلام فرمود: «درست گفته اند». گفتم: چرا فقط چهل روز ، نه كمتر و نه بيشتر؟ فرمود: «خداوند عز و جل، خلقتِ انسان را تقدير كرد. [در اين تقدير] چهل روز او را در حالت نطفه بداشت. سپس، او را از اين حالت، نقل داد و چهل روز عَلَقه گردانيد. سپس ديگر بار او را به حالى ديگر نقل داد و چهل روز مُضْغه بداشت. از اين رو، اگر انسان شراب بخورد، اين شراب، چهل روز، يعنى به اندازه روزهاى نقل خلقت وى [از مرحله اى به مرحله ديگر] در نرمه استخوان هاى وى مى مانَد». امام عليه السلام سپس فرمود: «و همه آنچه مى خورَد نيز چنين است: خوراك و نوشاب او به مدّت چهل روز در نرمه استخوان هايش مى مانَد[4].

کسی که چهل روز گوشت نخورد...

حسين بن خالد می گوید به امام رضا عليه السلام عرض کردم  مردم مى گويند: هر كس سه روز گوشت نخورد، بداخلاق مى شود. فرمود: «دروغ مى گويند؛ بلكه هر كس چهل روز گوشت نخورد، اخلاق و بدنش تغيير مى كند. دليلش هم اين است كه نطفه، در چهل روز، تبديل مى شود.[5].

خوردن متوالی گوشت در چهل روز, باعث قساوت قلب می شود.[6]

کسی که 40 روز طعام حلال بخورد، قلبش نورانی می شود

[1] (المحاسن: ج ۲ ص ۳۵۹ ح ۲۲۴۹ و  الخصال، ص ۶۳۶، ح ۱۰و الكافي، ج ۶، ص ۳۵۳، ح ۸ و عيون أخبار الرضا عليه السلام: ج ۲ ص ۳۵ ح ۸۰.) و یا روغن زیتون (  عيون أخبار الرضا: ۲/ ۴۲/ ۱۴۱ )

[2] (الكافي، ج ۶، ص ۳۱۹، ح ۱، المحاسن، ج ۲، ص ۱۶۹، ح ۱۴۷۱).

[3] (مكارم الأخلاق، ج ۱، ص ۱۰۹، ح ۲۳۹، طبّ الأئمّة لابني بسطام، ص ۸۳.)

[4] ».( الكافي ,ج ۶، ص: ۴۰۲ ح ۱۲)

[5] »( الكافي: ج ۶ ص ۳۰۹ ح ۲، المحاسن: ج ۲ ص ۲۵۷ ح ۱۸۱۰، بحار الأنوار: ج ۶۶ ص ۶۷ ح ۴۶.)

[6] . (طبّ النبيّ (ص) : ص ۵، بحار الأنوار: ج ۶۲ ص ۲۹۴.)