آشنایی با اصول مهم در سخنرانی(3)

15- فراموشی، حرکات تند

هنگام فراموشی، نگاه خود را از مستمعان برندارید، هر چند در حال فکر کردن باشید. از صلوات فرستادن شعارها می توان استفاده کرد. و مانند کسی نباشید که تازه از خواب برخاسته، به این طرف و آن طرف نگاه می کند. حرکات تند یا مداوم بر روی پاشنه ی پا کوتاه و بلند شدن، مرتب کردن لباس و... را، مستمعان، نمی پسندند.

حرکات دست و سر، وقتی مفید است که تمام توجه مستمع را جلب نکند; بلکه به فهم مطلب کمک کند و به قدری طبیعی باشد که فقط اثر آن احساس گردد. نه خود حرکات.

16- نمی دانم

سعدی بر مزاج مستمع سخن گفتن را لازم شمرده، ولی منظورش مجاز یا دروغ نیست. خطیب نباید از گفتن «نمی دانم » بترسد.
مولای پرهیزکاران می فرماید: «لا خیر فی الصمت عن الحکم کما انه لا خیر فی القول بالجهل » ; (1) آن جا که باید گفت خاموشی نشاید.

17- زبان خوش

قرآن مجید می فرماید: «قولوا للناس حسنا» ; با مردم با زبان خوش سخن بگویید.
امیر بیان علیه السلام می فرماید: «من عذب لسانه کثر اخوانه » ; زبان خوش دوستان شخص را زیاد می کند.

18- نمک

به کار بردن لطیفه های شیرین و مطایبه مانند نمک طعام است; باید به جا و مناسب و طبیعی باشد. توجه داشته باشید غذا شور نشود.

19- مطالعه

سخنران باید جراید و مجلات را همه روزه بخواند و با کتاب مانوس باشد تا از افکار و روحیه ی جامعه و رخدادها، با خبر باشد.

20- یادداشت

گوینده باید ضمن مطالعه هر مطلبی را که می خواهد روزی مورد استفاده قرار دهد، در فیش هایی، با نظم و ترتیب و با ذکر ماخذ، به نحو موضوعی، یادداشت کند و برگه دانی برای عناوین مختلف داشته باشد.

21- پرگویی و تطویل

شنوندگان به سخنان دراز و ملال آور گوش نمی دهند، بلکه دشمن افراد بسیارگو هستند.

22- زمان

اگر برای سخنرانی زمانی معین گردیده، سعی کنید از حد معین تجاوز نکنید.

.............................

منبع