سوره ای به نام «هَل أتی»

نزول سوره عشق
«انسان» قبل از خلقت انسان نازل شد، در پاداش کسانی که بی انتظار پاداشی، مسکین و یتیم و اسیر را از دست های بخشنده خود، سیر کردند.

«إِنَّما یُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللّهِ»، فقط برای خدا؛ و خدا خود، دست های بخشنده خانواده نور را پاداش داد. اخلاص در روح و جان ستاره های مدینه متبلور شد و عشق بر آسمان مدینه نازل شده دست های بخشنده از خانه کاهگلی پر گشودند و به اوج رسیدند.

فرشتگان زیر لب خواندند: «إِنَّ الْاَبْرارَ یَشْربُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُورا». خورشید، گسترده تر از هر روز، تابش گرمای مهر را بر سر آن ها، چشم گشود؛ آن ها که برای رضای خدا دستشان را در پاسخ به تمام تمناها گشوده بودند. خدا اریکه های بهشتی را مهیا ساخت و سایه بان هایی که نه گرما می شناسند و نه سرما، و شرابی از جنس چشمه های بهشت؛ مانند زنجبیل گرم و عطرآگین.

«إِنَّ هذا کانَ لَکُمْ جَزاءً وَ کانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا؛ این بهشت، با این همه نعمت و عظمت، پاداش اعمال شماست و سعی و کوشش شما در راه اطاعت حق مشکور و مقبول است». و این بهترین پاداش است برای خانواده ای که از خداوند پاداش نمی طلبد و این سوره تا انتهای هستی، شأن ایشان را خواهد ستود.
چشم دل باز کن
گاهی بیان صفت و رسم کسی، بسیار گویاتر و زیباتر از اسم اوست. چه برای تعریف، و تمجید و حتی تهدید. رسم را می گویند تا اسم را خودت بیابی و لذت ببری.
قصه را همه می دانستند، همه دیده بودند تنها خانهای را که درش به مسجد باز است و می شناختند کسانی را که هر روز صبح، پیامبر خدا (ص) به آن ها سلام می داد:السلامُ عَلَیکُم یَا أهلَ بَیْتِ النُّبُوَة.
پدر دست دو فرزندش را که از گرسنگی می لرزیدند، گرفت و رفتند نزد پیامبر (ص)؛ اشک در چشمان حبیب خدا، حلقه زد هل اتی نازل شد و همه دیدند و کسی نماند که قصه را نشنیده باشد.
کسانی که به نذر خود وفا می کنند و طعامشان را به مسکین و یتیم و اسیر می دهند.[1]
همه فهمیدند و جایی برای شک نماند، اما باز هم شک کردند و بهانه های بنی اسرائیلی آوردند.
فراموش کردند نعمت هدایت به حق را. کافر همان کسی است که حق را می پوشاند و در فراموش شدنش تلاش می کند. خدا برای رد شدن در این امتحان، بهانه هم به دست انسانمی دهد؛ فقط رسم را می گوید تا آزاد باشی و اسم را خودت آشکار یا انکار کنی. خورشید حق، آن قدر روشن است که پس از 14 قرن که هیچ، تا آخر دنیا هم خاموش نخواهد شد.
شب پره گر نور آفتاب نخواهد رونق بازار آفتاب نکاهد
قرآن تمام وصفِ علی، هل أتی علیاست.

منبع: اشارات - بهمن 1382، شماره 57 - نزول سوره «هَل أتی» - نامه جامعه - آذر 1388 - شماره 63 - ذی حجه
-----------------
پی نوشت:
[1]. انسان ﴿76﴾ : 8 . از تفسیر المیزان، ج 20 و تفسیر مجمع البیان.