تربیت فرزند

بسیاری از والدین زمانی که فرزندشان به سن 4-5 و یا 6 سالگی می رسد؛ شروع به خورده گیری و یا انتقاد کرده و دائما رفتارهای انتقادی دارند و فکر می کنند که کار درستی انجام می دهند مثلا دو تا برادر با هم دعوا می کنند و والدین می گویند چرا با برادرت دعوا می کنی، دست از سر برادرت بردار و یا اگر این کار را تکرار بکنی، فلان کار را می کنم؛ در واقع بسیاری از والدین از فرآیندهای تهدیدی، خشونت و گیر دادن استفاده می کنند و این به شدت موجب آزار کودک می شود.
کودک در سن قبل از دبستان بسیاری از مسائل شناختی که ما بزرگسال درمورد او می دانیم را نمی داند؛ بسیاری از تفکرات انتزاعی که ما داریم را نمی تواند تجزیه و تحلیل بکند؛‌ بنابراین ما باید با کودکان روشن و شفاف صحبت کرده و مسائل را واضح و روشن برایشان بیان کنیم و اگر لازم شد یک مساله را بارها و بارها تکرار کنیم و اینطور فکر نکنیم که چون یک بار گفتیم کیفت را سر جای خودش بگذار باید حتما از این به بعد به آن عمل کند و اگر عمل نکرد به او گیر بدهیم و اینطور گیر دادن ها به جای آنکه اثر مثبت بگذارد فرزندان را در حالت تدافعی قرار می دهد وحتی خیلی از اوقات لجبازی کرده و عمدا جلوی والدین می ایستند و با حالت بی توجهی مجددا رفتار منفی خودشان را تکرار می کنند.
روایات زیادی هم در این زمینه وجود دارد،‌ به عنوان مثال پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید: «من تتّبع لعیوب حرمه الله مودّاة القلوب» کسی که دنبال عیب جویی باشد باعث می شود محبت های قلب ها بر او حرام بشود؛ یعنی اگر شما پشت سرهم عیب جویی کنید طرف مقابل هم احساس می کند که از شما دور شده است.
روایتی دیگری داریم که می فرماید: «التّجنّی رسول القطیعة» خشونت و تندی پیام آور قطع ارتباط است.