به جرأت میتوان مجموعه «بدون چتر آمدهام» را وارث شایستهای برای سنت رباعی دانست زیرا در این مجموعه نسبتا کوچک هم لطافت رباعیهای سیاوش کسرایی هم عمق اندیشگی رباعی قیصر و هم نوآوری ارژن و صفربیگی را میتوان ملاحظه کرد.