یادداشت تبلیغی

بدترين دشمن سعادت و رستگارى آدمى، نفس خودبين و هوس مدار اوست: «أعدى عدوك، نفسك التى بين جنبيك» [2] و انسان سالك براى دستيابى به مقصد بايد اين مانع بزرگ راه سير و سلوك را از ميان بردارد.

از بهترين راههايى كه قرآن كريم براى تهذيب دل، به انسان ارائه مى دهد، پرهيز از بازى، بازيگرى و بازيچه است و افزون برآن، به عنوان بيان مصداق دنيا را بازيچه معرفى مى كند: «إنما الحيوة الدنيا لعب و لهو».

در حديثى از امام على بن الحسين(ع)، نخستين سرچشمه گناه و معصيت پروردگار تكبر، ذكر شده كه گناه بزرگ ابليس بود و به خاطر آن به فرمان خدا پشت كرد و از كافران شد.

نخستين صفت از صفات رذيله كه در داستان انبياء و آغاز خلقت انسان به چشم مى خورد و اتفاقا به اعتقاد بسيارى از علماى اخلاق، ام المفاسد و مادر همه رذايل اخلاقى و ريشه تمام بدبختيها و صفات زشت انسانى است، تكبر و استكبار مى باشد.

هركس در زندگى خود، اسوه و پيشوايى دارد كه سعى مى كند خود را به او نزديك سازد، و پرتوى از صفات او را در درون جان خود ببيند.

در علم اخلاق مكاتب فراوانى است كه بسيارى از آنها انحرافى است و به ضد اخلاق منتهى مى شود، و شناخت آنها در پرتو هدايتهاى قرآنى كار مشكلى نيست.

باورمندی امام(ره) به قدرت سیاسی و حکومت تا جایی بود که کنار نهادن امام علی(ع) از قدرت سیاسی را بزرگ‌ترین مصیبت در جهان اسلام می‌دانست و می‌فرمود: این امر بالاترین مصیبت‌ها و حتی بالاتر از واقعه کربلاست؛ چرا که فهم حکومت و سیاست درست، از مردم مغفول ماند.

يكى از رذايل اخلاقى كه نه تنها در ميان علماى اخلاق معروف است، در ميان مردم نيز از جمله صفات زشت شناخته می شود «غرور» است. اين صفت رذيله موجب از خود بيگانگى نسبت به خويش و ديگران و فراموش كردن موقعيت فردى و اجتماعى خود و غوطه ور شدن در جهل و بى خبرى است.

یکی از خیانت هایی که خاندان بنی امیه و خصوصا معاویه در حکومت داری اسلامی و برخلاف نص قرآن کریم انجام دادند، سپردن مناصب مهم حکومتی، به سایر اقلیت های مذهبی مانند مسیحیان بدون گرویدن آنها به اسلام است.

در حديثى از امام على بن الحسين(ع)، نخستين سرچشمه گناه و معصيت پروردگار، تكبر ذكر شده كه گناه بزرگ ابليس بود و به خاطر آن به فرمان خدا پشت كرد و از كافران شد؛ سپس حرص به عنوان دومين سرچشمه گناه و ترك اولى از ناحيه آدم و حوا معرفى شده است.