خدا از مسجد انسان های با ایمان می خواهد نه محراب چند میلیونی
به گزارش بلاغ به نقل از فارس، آیت الله سید محمد ضیاءآبادی استاد اخلاق و امام جماعت مسجد علی بن حسین(علیه السلام) در منطقه تجریش در گفت‌وگویی با انتقاد از آبادانی ظاهری مساجد در جامعه کنونی گفت: در حال حاضر ما مسلمان ها چقدر به آرایش کردن ظاهر مساجد و اماکن دینی اهمیت می دهیم و به زیبا سازی اماکن دینی همت می گماریم و از جالب نبودن بسیاری از اماکن مذهبی رنج می بریم، اما از بی اخلاقی رنج نمی بریم.
وی با بیان اینکه اگر در و دیوار و فرش های مساجد و حسینیه های ما کثیف باشد و بوی نامطبوع از آن بیاید شدیداً ناراحت شده و خجالت می کشیم که نکند این وضع باعث سرافکندگی ما شود، اظهار داشت: متأسفانه ما مردم در همین مساجد از بوی اخلاق بد خود و دیگران ناراحت نمی شویم، از بودن افراد رباخوار و رشوه خوار و کلاهبردار و دروغگو در مساجد نه ناراحت می شویم و نه خجالت می کشیم!
این استاد اخلاق تصریح کرد: شامّه ما بسیار تیز است و بوی مستراح را می فهمد و ما خجالت می کشیم. اما شامّه جان ما نسبت به اخلاق رذیله بسیار ضعیف است، نه می فهمد و نه خجالت می کشد. وی ادامه داد: اگر نظافت جزء ایمان است، صداقت و امانت و عفّت و عدالت هم از ایمان است. چرا فقط ظاهر را می آراییم و به باطن نمی پردازیم؟ چون ما غرب زده هستیم و تمدّن غربی هم به ظاهر توجه دارد و به باطن کاری ندارد.
آیت الله ضیاءآبادی با تأکید بر اینکه هدف عالی دین، آرایش جان به نور ایمان است، ابراز داشت: توجه اصلی پیغمبر ما نسبت به باطن امور است و از این رو ایشان می فرماید: «اِنّی بُعِثتُ لِاُتَمِّمَ مَکارِمَ الاَخلَاق»؛ من برای این آمده ام که مکارم اخلاق را به اتمام برسانم، نیامده ام که صورت ظاهر مساجد و معابد را بیارایم.
وی خاطرنشان کرد: اگر مسلمان های صدر اسلام توانستند دنیا را مرعوب خود بسازند به خاطر نیروی ایمانشان بود، نه به خاطر مساجد زیبایشان. آن ها از همان مساجد خشت و گلی بی آلایش، آوای توحید را در عالم سر دادند و دنیا را مقابل عقاید حقه شان به زانو درآوردند.
این استاد اخلاق ادامه داد: آن ها مساجد را به رنگ کاخ های سلاطین در نیاوردند بلکه کاخ های سلاطین را به رنگ مساجد درآوردند. ما خیال می کنیم اگر مساجد ما در زیبایی و جالب بودن مانند سینما ها و کاخ های سلاطین بشود، بهتر می توانیم جوان ها را به دین گرایش دهیم و روشنفکران جهان را با روح اسلام و قرآن آشنا سازیم.
وی گفت: من که یک روحانی هستم خیال می کنم اگر مثلاً لباس فاخر بپوشم، مرکب زیبا و مسکن عالی داشته باشم بهتر می توانم مردم را به دین هدایت کنم؛ درصورتی که این اشتباه است. آنچه که در دنیا از روحانیت و پاسداران دین، مؤسسات دینی، مساجد و معابد توقع می رود، تقوا و زهد و ورع و ساده زیستی است که اگر این ها بود مردم مشتاقانه رو به دین می آوردند و اگر نبود فرار می کنند.
آیت الله ضیاءآبادی عنوان کرد: باید مطمئن باشیم هرچه این طرف را پر رنگ تر کنیم و خود را به زیور دنیا بیاراییم، از آن طرف کم رنگ تر می شویم و معنویت و روحانیت خود را از دست می دهیم.
وی با اشاره به آیه «إِنَّمَا یَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ» اظهار داشت: از منظر قرآن کریم، مسجدِ آباد آن مسجدی است که پرورشگاه «مَن آمَنَ» باشد؛ انسان های با ایمان از آن مسجد بیرون بیایند و هر کدام نوری باشند و هم چون مشعل فروزانی در زندگی مردم داخل شوند و همه جا را به نور ایمان خود روشن کنند. در بازار و ادارات و آموزشگاه ها و کارگاه ها و در همه جا بگویند این آدم مسجدی است، در مسجد تربیت شده و چراغ روشنگری شده که به هر جا قدم بگذارد آنجا را روشن می کند.
این مفسر قرآن کریم تصریح کرد: ما خیال کرده ایم مسجد معمور و آباد، آن مسجدی است که خشت و گِلش تبدیل به آهن و سیمان و سنگ های سیاه آن تبدیل به سنگ های سفید مرمر خوش تراش شود، منبر سه پله اش، ده پله بشود، برای محرابش 10 میلیون تومان خرج شده باشد، در کنارش یک سالن سخنرانی با میز و مبل و صندلی باشد که شخصیت های محترم از طبقات مختلف بنشینند و با بلندگو های قوی سخنرانی پخش شود.
وی ابراز داشت: خداوند متعال در قرآن کریم می گوید: من از مسجد، انسان های با ایمان می خواهم، نه در و دیوار زیبا، نه سنگ مرمر اعلا، نه محراب چند میلیون تومانی و نه سالن سخنرانی پر غوغا؛ «مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِر».
آیت الله ضیاءآبادی ادامه داد: کاری کنید که «مَن آمَنَ» درست شود و انسان های باایمان به وجود بیایند تا خودشان در آینده مسجد ها را بسازند وگرنه به این منوال که پیش می رود، چندی نمی گذرد که از این مسجد ها «مَن کَفَرَ» بیرون می آیند. «مَن کفرها» که آمدند مسجد های زیبا ساخت را هم ویران می کنند.
افزودن دیدگاه جدید