اشك بر سیدالشهداء، وسیله‌ای برای مبارزه با دشمن درون و بیرون

به گزارش بلاغ به نقل از خبرگزاری حوزه، حضرت آیت الله جوادی آملی در شب عاشورای حسینی که با حضور عزاداران حسینی در نمازخانه بنیاد بین‌المللی علوم وحیانی اسراء برگزار شد،با اشاره به زیارت نورانی جامعه كبیره به تبیین هدف از گریه بر سالار شهیدان(ع) و راه بهره‌برداری از این مجالس پرداخته و اظهار داشتند: در زیارت‌ها عموماً و زیارت جامعه خصوصاً این دو عنصر محوری را به ما می‌آموزاند كه هم شهادت، وسیله است و هدف نیست و هم اشك، وسیله است و هدف نیست؛ این از بیانات نورانی خود سالار شهیدان(سلام الله علیه) و ائمه دیگر است.

ایشان ادامه دادند: وجود مبارك حسین‌ بن ‌علی وقتی شهادت را ترسیم می‌كند می‌گوید شهید كارش این است كه كشور را طیب و طاهر كند، طهارت یك كشور، طیب بودن یك كشور به خون پاك شهید است، شهادت آنقدر تواناست كه یك كشور آلودهٴ قبل از انقلاب را طیب و طاهر كند. اگر كشور طیب و طاهر شد، باید طبق بیان قرآن كریم میوه طیب و طاهر بدهد میوهٴ یك مملكت، عقل است و عدل، طهارت است و قداست، میوه یك نظام، انسانیت است. شهادت، وسیله است نه هدف.
معظم له در ادامه سخنانشان، اشك بر سیدالشهداء(سلام الله علیه) را وسیله‌ای برای مبارزه با دشمن درون و بیرون دانسته و اظهار داشتند:  این اشك‌فروشی در حسینیه ها بسیار مقدس است مثل كسی كه نیزه و شمشیر می‌فروشد، منتها آن خریدار باید عُرضه داشته باشد از این اشك بهره ببرد. به ما گفتند بنال اما گفتند برای چه چیزی بنال، هرگز نگفتند اشك بریز، گفتند برای فلان كار اشك بریز؛ بنگرید كه اشك هرگز هدف نیست. روایات فراوانی برای فضیلت گریه كردن هست در این شكّی نیست، اما این وسیله است نه هدف، وقتی دعای كمیل را می‌خوانید می‌گویید «و سلاحه البكاء» این گریه، اسلحه است تا بیگانه را سر جای خود بنشاند، گریه برای گریه نیست، گریه برای حفظ نظام است، برای حفظ عفاف است، برای حفظ دین است، برای حفظ قرآن و عترت است، همان‌طوری كه شهادت برای میوه طیب و طاهر است، این اسلحه را به دست هر كسی نمی‌دهند، اگر كسی گریه كرد و در این گریه یكی از این سه كار را انتخاب نكرد او سلاح خرید، اسلحه خرید، شمشیر خرید ولی با آن مبارزه نكرد.
ایشان ادامه دادند: هرگز آنكه در كنار نمازشب گریه مناجاتی دارد آن هدف نیست، وسیله است، آنكه در محفل حسینی گریه عاشورایی دارد آن وسیله است و هدف نیست. گریه اسلحه است وقتی اسلحه شد می‌تواند بگوید «سلمٌ لمن سالمكم و حربٌ لمن حاربكم» ایران شد، عراق شد، سوریه شد، جای دیگر شد «حربٌ لمن حاربكم» از آغاز جریان كربلا تا پایانش همین حرف است. مگر در زیارت مسلم‌بن‌عقیل همین مطالب را عرض نمی‌كنیم كه من آمدمِ توی مسلم را یاری كنم، الآن بیش از هزار سال است او شربت شهادت نوشید، مسلم چه حاجتی به یاری ما دارد؟ غیر از یاری مكتب مسلم؟! بنابراین گریه‌فروشی به نحو اسلحه‌فروشی است؛ گریه، شمشیر است، گریه، سپر و نیزه است، گریه، لباس رزمی است كه انسان تن بكند چه گریه نماز شب كه با دشمن درون می‌جنگد، چه گریه حسینیه كه با دشمن بیرون می‌جنگد، آنكه بگرید و نیزه نگیرد گریه نكرده است، اگر خواستیم بفهمیم گریه یعنی چه، به ما فرمودند: «و سلاحه البكاء».
معظم‌له تصریح كردند: وقتی به ما فرمودند، زیارت وارث بخوانید یعنی چه؟ این زیارت وارث به ما درس علم‌الوراثه می‌دهد، از حضرت آدم گرفته تا حضرت خاتم(علیهم السلام) فرمود تو ارث بُردی. ارث لازم نیست، كتاب و كتیبه باشد فرق جوهری ارثِ معنا و ارث مادی این است؛ در ارثِ مال تا مورّث نمیرد چیزی به وارث نمی‌رسد، در ارث عقل و عدل و علم تا وارث نمیرد چیزی به او نمی‌دهند. اگر كسی خواست از حسین‌بن‌علی(ع) ارث ببرد تا خود انسان نمرده است ارث نمی‌برد تا با مرگِ ارادی نمیرد شهوت و غضب را خاموش نكند، خواسته‌های خودش را خاموش نكند، چیزی به او نمی‌دهند این علم‌الوراثه است. اینكه می‌‌گویند زیارت وارث بخوانید، یعنی شما هم مظهر این باشید، شما هم از نوح و آدم و خاتم ارث ببرید. به ما هم گفتند، علم‌الوراثه را در حسینیه‌ها یاد بگیرید.