شعوری که عاشورا به آن نیاز دارد، تضمین کننده اش همان شور و التهاب است. آنچه به این شعور حیات می دهد و آن را از مفهوم خشک و غیر جذاب بیرون می آورد، همان شورها و حرکت ها و سینه زدن ها و گریستن هاست.