گناه
یکی از آثار و پیآمدهای رواج گناه، رخنه و نفوذ تدریجی بیگانگان و تسلط آنان بر ممالک اسلامی است. ماجرای اندلس و چیرگی دشمنان بر مسلمانان و نابودی آنان در جنوب غربی اروپا بر اثر غرق شدنشان در گرداب گناهان، نمونهای عبرتآموز در این زمینه است.
یکی از عوامل مهم رشد آدمی، حساسیت به انجام گناه در جامعه است. نقطه مقابل این مسأله، بیتفاوتی نسبت به جرم و گناه در جامعه است که موجب رکود و سقوط انسان خواهد شد. گناه و معصیت دارای دو بعد فردی و اجتماعی است.
سعادت و شقاوت دنیوی و اخروی انسان، به میزان پایبندی او به احکام الهی بستگی دارد و در واقع، رفتار آدمی سرنوشت او را میسازد...
با مطالعه مجموع آیات که درباره اقامه نماز سخن گفته اند، به اهمیت فوقالعاده نماز برای رسیدن انسان به سعادت پی برده میشود. به گفته علامه طباطبایی، در جایی از قرآن نیست که خداوند به اموری سفارش کرده باشد؛ مگر آنکه در رأس آن، به نماز سفارش کرده است.
ایمان، ارکان مشخصی دارد. تمام افرادی که به این صفت شناخته میشوند، باید آن را در خود داشته باشند. امام صادق(علیه السلام) با بیان ویژگیهای شخصیتی مؤمنان، پیروان خویش را به آراستگی به این خصلتها فرامیخواند.
یکی از موضوعات جالب توجه برای عموم مردم و بهویژه نسل جوان، راههای تقرب به پروردگار یا به عبارت دیگر «سیر و سلوک الی الله» است؛ اما با توجه به مسیرهای انحرافی در این راه، لازم است برای پیمودن صحیح این طریق، از کلام اهلبیت(علیهم السلام) بهره گرفت.
آیت الله مظاهری در درس اخلاق بیان کرد: امام رضا علیه السلام فرمودند: هرگاه مردم به گناهانی تازه، که قبلاً به انجام آن نمی پرداختند، آلوده شوند، خداوند متعال آنان را به بلاهایی جدید که تاکنون نمیشناختهاند، مبتلا میسازد.
وقتی انسان عملی که با اراده و رضایت الهی در تضاد باشد، انجام میدهد؛ مرتکب گناه شده است که عملی زشت و ناپسند است. اما گاه انسان غیر از گناهی که انجام میدهد، مرتکب اعمالی میشود که بسیار زشتتر و بدتر از گناه هستند. یکی از این اعمال کوچک شمردن گناه است.