مبلّغان اباحه گری

پایگاه اطلاع رسانی بلاغ، «مبلّغان اباحه گری»

نگارنده: حجت الاسلام و المسلمین غلامعباس هاشمی استاد درس خارج و تفسیر

برخی در لباس تفکر دینی وحتی در سنخ روحانیت در دعوت مردم به دین، خطای بزرگی مرتکب می شوند و آن اینکه به نام جذب جوانان، همه احکام دین و آموزه های آن را آسان و بدون حساب و کتاب معرفی می کنند و همه گناهان را بدون ارائه راهکار و راه جبران، به عفو الهی ختم می کنند. این دست از اندیشه ها در گوشه و کنار از شهرت و تبلیغات فراوان برخوردارند.
برخی از مردم و جوانان بین مبلّغ راستین و این گونه مبلّغان تشخیص و تمییز نداشته و در نتیجه راه دینداری درست را گم می کنند. به همین سبب لازم است مشخصات اصلی مبلغان اباحه گر را برشماریم.

مشخصات مبلّغان اباحه گری

اول: ترسیم حقیقتی افراطی از رحمت خداوند‌‌
برخی چهره ای سفیهانه از امید به رحمت خداوند ترسیم می کنند. بدون توجه دادن به عدل الهی و غضب خداوندی در برابر ظلم وگناه، از رافت و رحمت بی اندازه خداوند سخن می گویند در حالی که امید به رحمت حق باید عاقلانه و حکیمانه باشد نه امید سفیهانه؛ امید عاقلانه مانند امید کشاورزی است که شخم کرده و دانه کاشته و آبیاری نموده است ولی دانه ها مرغوب نبوده و آبیاری نیز مطلوب نشده است. چنین کسی که تلاش نموده است به امید رحمت و لطف حق، انتظار محصول خوب را می کشد و این امیدی عاقلانه است. در مقابل امید کسی که نه شخمی زده و نه دانه ای و در عین حال امید محصول دارد و ین امیدواری سفیهانه است. فکر سفیهانه در بارگاه حق تعالی جایگاهی ندارد بلکه باید عاقلانه اندیشید و عاقلانه عمل نمود.

دوم: پرهیز از دعوت به دین و شریعت
مبلغان اباحه گری بیشتر با سخن و قلم خود، مردم را به وظایف و حدود شرعی سست و بی توجه می کنند. شاید در سخنان این دسته از مبلغان، مسائل مهم اعتقادی و نیز دعوت به نماز، امر به معروف، روزه داری، حجاب و دیگر فرایض الهی یافت نشود.

سوم: کوبیدن نهاد های دینی
اندیشمندان و مبلغان اباحه گری زبانشان زبان نقد و نکوهش است. البته اشخاص و مخاطب خود را نقد و سرزنش نمی کنند چون اگر چنین کنند مخاطب خود را از دست می دهند بلکه نهادها را می کوبند نهاد های دین و دینداری مانند حوزه و نهاد روحانیت و حکومت و امثال آنها را تضعیف می کنند.

چهارم: طرح مسائل تخصصی در میان عوام
مسایل تخصصی که لازم است توسط اساتید و فرهیختگان در مراکز اکادمیک و علمی بحث شود را به میان عموم مردم می برند؛ مردمی که قادر به قضاوت در این مسایل نیستند و هنر تحلیل کار آمدی و اثاراین اندیشه ها را ندارند.

پنجم: تفکیک بین ایمان و عمل 
مبلّغان اباحه گری تلاش می کنند تا حقیقت ایمان را از عمل جدا کنند آنها شعار "قلب تو پاک است کار تمام است" را تروسج می کنند. به خدا و پیامبر و امام معتقد باش تا خرابی اعمال و رفتارت جبران گردد. در حالی که در آموزه های دینی، ایمان مانند شجره ای است بارور که اعمال صالح، میوه های این درخت هستند. بلکه از اعمال صالح مومن، اطرافیان او نیز بهره می برند. گویی ایمان مانند چراغی است پرنور که در وجود مومن روشن می شود و نه تنها راه مومن را روشن می کند بلکه از نور ایمان مومن، دیگران نیز بهرمند می گردند.