برای مبلغان آگاهی از ترتیب تاریخی وقایع پس از سقیفه ضروری است

به گزارش خبرنگار بلاغ، در نشست فاطمی که به همت معاونت فرهنگی و تبلیغی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم در مرکز همایش های غدیر و با حضور طلاب و مبلغان برگزار شد، حجت الاسلام والمسلمین مهدی پیشوایی استاد برجسته تاریخ و سیره اهل بیت(ع) ضمن تسلیت ایام فاطمیه گفت: آنچه یک مبلغ در تاریخ حضرت زهرا (س) باید بداند، سیر و ترتیب تاریخی حوادث بعد از سقیفه است. در این میان برای عده ای شبهاتی وجود دارد و برای عده ی دیگر سوالات مبهمی در مورد وقایع تاریخی. در این جلسه به برخی از این سوالات و شبهات به صورت اجمالی نگاهی خواهیم داشت.

این استاد برجسته تاریخ و سیره اهل بیت(ع) خطبه فدکیه را به عنوان اولین سوال مطرح کرد و گفت: در این که آیا حضرت زهرا(س) به مسجد رفتند و خطبه فدکیه را ایراد کردند یا نه و این که این اتفاق در چه زمانی رخ داده است و آیا قبل از حمله به خانه حضرت زهرا(س) بوده یا بعد از آن سوالات گوناگونی مطرح می شود. بر اساس تحقیقات صورت گرفته، خطبه فدکیه حدود 10 روز بعد از رحلت پیامبر(ص) ایراد شده و حمله به خانه حضرت زهرا(س) 50 روز بعد از رحلت پیامبر خدا(ص) واقع شده است. همچنین قراین دیگری از جمله این که حضرت زهرا(س) با امیرالمؤمنین(ع) و حسنین(ع) هر روز به در خانه اصحاب می رفتند یا این که حضرت زهرا(س) بر مزار شهدای احد حاضر می شدند و به عزاداری می پرداختند، نشان می دهد که در زمان ایراد خطبه فدکیه، ایشان در سلامت جسمانی به سر می بردند. همچنین حضرت زهرا(س) بعد از ماجرای حمله با خانه شان، 20 روز بستری بودند و امکان ایراد خطبه در این زمان بعید به نظر می رسد.

وی برخی سوالات پیرامون شهادت حضرت زهرا(س) را مطرح کرد و ادامه داد: برخی سوال می کنند آیا حضرت زهرا(س) به واسطه ضربات وارده پس از حمله به خانه شان، در روز به شهادت رسیدند یا شب؟ و برخی می پرسند آیا در لحظه ی جان دادن، تنها بودند یا امیرالمؤمنین همراهشان بود؟ نقل قوی تر این است که زمان شهادت حضرت زهرا(س) ابتدای شب بوده است. اما در مورد حضور امیرالمؤمنین(ع) بر بالین ایشان نقل های گوناگونی وجود دارد که قوی ترین آن ها این است که امیرالمؤمنین(ع) در لحظه جان دادن حضرت زهرا(س) در کنار ایشان بودند.

دعوای بین حضرت زهرا(س) و امیرالمؤمنین(ع) که منجر به گفتن جمله «فاطمه پاره تن من است هر کس او را بیازارد مرا آزرده» از سوی پیامبر(ص) شد، شبهه ای بود که حجت الاسلام والمسلمین پیشوایی مطرح کرد و در پاسخ به آن گفت: عده ای از مغرضین و معاندین امیرالمؤمنین(ع) می گویند حضرت از دختر ابوجهل خواستگاری کرد و همین مسأله موجب رنجش حضرت زهرا(س) شد و پیامبر خدا(ص) اذیت کردن حضرت زهرا(س) را اذیت کردن خودشان دانستند. این یکی از بی انصافی های ناصبی ها در حق امیرالمؤمنین(ع) بوده و بسیاری از جمله ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه آن را نقل و رد کرده اند و به عنوان یکی از دروغ های بزرگ تاریخ از آن نام برده اند.

این استاد برجسته تاریخ و سیره اهل بیت(ع) محل دفن حضرت زهرا(س) را سوال دیگری خواند و در پاسخ آن گفت: در این که حضرت زهرا(س) وصیت کردند که شبانه دفن شوند و کسانی که ایشان را آزار دادند در تشییع جنازه ایشان حضور نداشته باشند، مسأله ای وجود ندارد. اما در مورد این که پیکر مطهر ایشان در کجا دفن شد، سه قول وجود دارد. قول اول خانه ی خود حضرت زهرا(س) می باشد. قول دوم مکانی بین قبر و منبر پیامبر خدا(ص) است و سومین قول، دفن در قبرستان بقیع می باشد. باتوجه به قرائن، احتمال این که در منزل خودشان دفن شده باشند قوی تر است.

برخی می گویند، درب خانه ها در آن زمان چوبی نبوده که بخواهد حوادثی که در حمله نقل می شود درست باشد. این شبهه ای بود که حجت الاسلام والسلمین پیشوایی مطرح کرد و اظهار کرد: با توجه به بررسی پژوهشگران ما در روش مردم آن زمان، درب خانه ها هم چوبی بوده و هم پرده.

وی در دلیل شمشیر نکشیدن و نجنگیدن امیرالمؤمنین(ع) گفت: برای امیرالمؤمنین(ع) مهم تر از خلافت، وحدت بین مسلمین و حفظ جان آنها بود. از همین رو می دانست اگر شمشیر بکشد بقای اسلام به خطر می افتد. در خطبه ها و نامه های حضرت در نهج البلاغه نیز به همین مصلحت مسلمین اشاره شده است.

گزارش تصویری