اردوهای جهادی؛ راهی برای خودشناسی و تزکیه نفس
به گزارش بلاغ، حجتالاسلام حسین واعظی، مسئول فرهنگی گروه جهادی دانشگاه علوم اسلامی رضوی که با اردوی جهادی دانشگاه به شهرستان سلطانآباد سفر کرده است در گفتوگو با ایکنا، اظهار کرد: خیلی از انسانها سفر میروند؛ عدهای برای تفریح؛ عدهای برای زیارت و افرادی نیز سفر میکنند تا خودشان را پیدا کنند؛ درد محرومیت را بچشند و به یاری همنوع بشتابند تا مشکلاتش را حل کنند.
وی تصریح کرد: گروه جهادی دانشگاه علوم اسلامی رضوی از سال 88 کار خود را با سفر به کرمان، جنگل تربتحیدریه، فریمان، آغاز کرد و امروز به سلطانآباد سفر کرده تا به مردم شهیدپرور این خطه از استان خراسان رضوی خدمت کند.
واعظی تأکید کرد: اصل برنامه ما حرکتی است فرهنگی و اگر کار عمرانی هم انجام میشود باز هم فرهنگی است، چون کار عمرانی ما توسعه و تعمیر مساجد، ساخت خانه عالم و مواردی اینچنینی است. در سفر قبلی به حسنآباد، خانواده جانبازی خانهاش نیاز به تعمیر داشت که انجام دادیم.
وی گفت: ما این جا نیامدهایم که بگوییم منجی هستیم و کار خارقالعادهای انجام میدهیم. این حرکت برحسب وظیفه طلبگی و خودجوش است و منتی بر سر کسی نداریم. دید ما دید فرهنگی است و در کنار این کارها آموزش هم داریم.
وی با بیان اینکه در حال حاضر فعایتهایی برای کودکان و نوجوانان داریم، بیان کرد: در کنار این مسایل به خانوادهها مشاوره میدهیم و کلاسهای فرهنگی و هنری برگزار میکنیم.
واعظی درباره انواع اردوهای جهادی اظهار کرد: این نوع اردوها شامل اردوی تداوم و اردوی تمرکزهست. اردوی تمرکزبین دو ترم دانشگاه هفت تا ده روزطول میکشد و دانشجویان در یک محل مستقر هستند. در اردوی تداوم که معمولا اردوهای جهادی دیگر چنین اردویی را ندارند و مختص این دانشگاه هست؛ سعی میکنیم ارتباط ما با مردم مداوم باشد و هر ماه یا دو ماه یکبار برگزار میشود. این اردو دو روزه هست مثل همین اردویی که در خدمت مردم سلطانآباد هستیم و آخر هفتهها برگزار میشود.
وی در پاسخ به چگونگی تأمین هزینههای اردوهای جهای گفت: فعالیتهای علمی ما زیرنظر دانشگاه علوم اسلامی رضوی قرار دارد و همه اینها زیر مجموعه آستان قدس رضوی هستند و هزینهها از آنجا تأمین میشود. دانشگاه هزینههای اردوی وارثان را مانند دیگر اردویهای دانشگاه پرداخت میکند.
واعظی درباره هزینههای عمرانی گفت: بسیج طلاب با بودجههایی که در نظر میگیرد در این موارد به ما کمک میکند. گاهی وقتها خودمان پول از دوستان جمعآوری میکنیم و بعضی مواقع از خیران منطقه کمک میگیریم. در مناطقی که فعالیت میکنیم از جوانان همان منطقه و مردم آن جا میخواهیم تا در کمک کردن به همسایههایشان کمک کنند و در ذهنشان بماند که قرار نیست از یک فضای دیگر بیایند و به همسایه آنها کمک کنند، باید خودشان در کنار همدیگر بتوانند فعالیت کنند.
واعظی گفت: این دومین اردوی تمرکز و سومین اردوی تداوم است که تاکنون در سلطانآباد برگزار شده است. منطقه خوشاب؛ منطقه خوب و مستعدی است و فعالیتهای جهادی خوبی در آن انجام میشود، خود اهالی و مسئولان خیلی خوب کمک میکنند، ولی گاها در اجرای برنامهها تلاقی رخ میدهد و یا ناهماهنگی ایجاد میشود. اگر مسئولان از این بابت بیشتر کمک کنند بهتر میشود. اگر سلطانآباد را با یکی از مناطق بجنورد که قبلا در آنجا فعالیت داشتیم مقایسه کنم به دلیل اینکه در این مناطق فعالیتهای جهادی پایهریزی شده از بعضی موضوعات خیلی بهتر است و اکثر مسئولان با ما همکاری داشتهاند.
این مسئول فرهنگی در پاسخ به اینکه تا چه اندازه تمایل دارید در این مناطق سکونت کنید اظهار کرد: هماکنون در منطقه جنگل تربتحیدریه بعضی از دوستان بعد از اتمام دوره دانشگاه و ازدواج در آن جا ساکن شدهاند و اگر شرایط مهیا شود و عمری باقی بماند وظیفه و کار ما همین است که علوم اسلامی را یاد بگیریم و در خدمت مردم باشیم. سفر به این مناطق به فارغالتحصیلان دانشگاهی بعد از پذیرش مسئولیت کمک میکند تا در تصمیمگیریهایشان دقت بیشتری کنند. من خودم تربتجامی هستم و محرومیت را از نزدیک درک کردهام.
واعظی در پاسخ به اینکه آیا گروههای مشابه دیگری در شهرستانها مثل گروه شما وجود دارد، گفت: اردوهای جهادی زیاد هستند، فقط در خراسان در بخش طلاب 10 تا 20 گروه داریم که حداکثر هر گروه از 40 نفر تشکیل شده است.
وی اظهار کرد: ایده حرکت جهادی اولینبار توسط حاجعبدالله ولی، طی حرکتهای بسیج سازندگی در منطقه بشاگرد به صورت خودجوش بر گرفته از فرامین مقام معظم رهبری شروع شد و بعدها دانشجویان و طلاب علوم دینی این راه را ادامه دادند. البته پشت سر این حرکتهای جهادی باید خط فرهنگی باشد که گاهی اوقات نواقصی دارد که باید رفع شود ولی در کل این حرکتها بسیار مثبت است.
وی در پایان این گفتگو اظهار کرد: مسئولان حرکتهای جهادی را ساده نپندارند و فکر نکنند که عدهای راه میافتند و کار میکنند. بلکه پشت سر این اردوها گاه 50 ساعت و بیشتر برنامهریزی و هماهنگی وجود دارد، از جمله اینکه چه چیزهایی برای آن منطقه لازم است.
افزودن دیدگاه جدید