لباس طلبگی هویت دینی و ملی

به گزارش بلاغ، رئیس شورای مدیریت حوزه علمیه استان تهران درگفت و گو با خبرگزاری«حوزه» در تهران با اشاره به جایگاه طلبگی، گفت: لباسی که امروز، طلاب به تن دارند تقریبا شباهت به نوع لباس و پوششی است که نبی مکرم اسلام(ص) و ائمه طاهرین علیهم السلام داشتند.

حفظ هویت ملی در لباس طلبگی

تولیت مدرسه علمیه امام رضا(علیه السلام) تهران افزود: این لباس کاملاً با هویت و وجهه ملی ما نیز تطابق دارد به این جهت که لباس ملی ایرانی ها همراه با دستار و قبا بوده است، یعنی یک نوع عمامه را ایرانی ها از قدیم به سر داشته اند و قبا هم که در واقع ایرانی است برتن می کردند در نتیجه یک نوع حفظ هویت دینی و ملی در این لباس نهفته است.

استاد حوزه علمیه استان تهران، خاطرنشان کرد: زمانی که کت و شلوار به عنوان لباس فرنگی وارد ایران شد تا مدتی علما به دلیل تشبه آن به پوشش کفار، آن را تحریم کرده بودند، اما بعد که عرفاً در بین سایر ملل و ملت های مسلمان رایج شد و منحصرا لباس کفار قلمداد نمی شد این حکم منتفی این لباس گردید.

وی گفت: علما و روحانیون از دیرباز به لحاظ رعایت این دو وجه تشابه به لباس پوشیدن پیشوایان معصوم علیهم السلام و هم ازباب تحفظ برنشانه ها و نمادهای ملی، مخصوصا در بین علمای شیعه و ایرانی بر این لباس اهتمام داشتند.

لباس روحانیت، نماد اسلامیت

استاد رشاد با تشریح روند شکل گیری لباس روحانیت به شکل امروزی تصریح کرد: این لباس به تدریج  صورت یونیفرم پیدا کرد و لباس خاص صنفی هم شد به خصوص زمانی که لباس روحانیون ازلباس سایر اقشار مردم متمایز شده و غیر طلبه ها لباس رایج فعلی (کت و شلوار) به تن می کردند.

 رئیس شورای مدیریت حوزه علمیه استان تهران ادامه داد: لباس پوشیدن چیزی شبیه به مدرک تلقی شد، یعنی فرد با لباس خاص روحانیت در واقع نما و نماد دین و مظهر اسلامیت شده و یک سلسله مسئولیت ها و رسالت هایی برعهده فرد ملبس قرارمی گرفت، نظیر آنچه در نظامات دانشگاهی دنیا رایج است که فارغ التحصیلان ازشنل یا کلاه خاصی طی مراسم رسمی استفاده می کنند، البته این امر هرگز اقتباس از آن نظام ها نیست.

وی با بیان این که درعرف بشری این پیشینه تاریخی وجود دارد که هر صنفی جامه و لباس مخصوص به خود داشته باشد، گفت: تدریجاً رسم شد شخصیت هایی که ازجایگاه علمی و معنوی خاص برخورداربودند با پوشاندن لباس یا عمامه به سر جوان ترها یک نوع مجوز تأئید صلاحیت علمی رفتاری به او اعطا می نمودند.

استاد رشاد افزود: این مسئله رسم شد و به سمتی رفت که در یک مدرسه و حوزه جمع قابل توجهی ازطلاب همزمان در محضر مراجع یا علما و یا استاد خود هم عمامه برسر می گذارند و توصیه و تأکیداتی نیز به وی دارند.

تولیت موسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا "علیه السلام" تهران تصریح کرد: لباس یکی از عناصر جوهری و اساسی فرهنگ و هویت است در واقع هویت روحانی به این لباس گره خورده است و بنابراین طلاب در هر موقعیت و زمانی که از لحاظ علمی و معنوی و اخلاقی صلاحیت لازم را احراز کردند حتما باید معمم شوند.

طلبه غیر معمم معنی ندارد

وی تأکید کرد: طلبه باید معمم شود؛ چرا که این خطر تلقی می شود عده ای درس بخوانند ولی لباس نپوشند و تنها شئون روحانی را داشته باشند.

تولیت حوزه علمیه امام رضا علیه السلام تهران با اشاره به این که برای ملبس شدن احراز صلاحیت لازم است، گفت: این لباس مقدس روحانیت مسئولیت آور و محدودیت آور است. البته برخی بزرگان حوزه علی‌رغم عظمتی که داشتند، اما گاه لباس نمی پوشیدند نه به اعتبار این‌که می‌خواستند از مسئولیت و محدودیت لباس فرار کنند، بلکه می گفتند این لباس بسیار مقدس است و ما هنوز شایستگی پوشیدن آن را پیدا نکرده‌ایم.

وی با بیان نمونه هایی ازاین موضوع ابراز داشت: بزرگانی مثل مرحوم جهانگیرخان قشقایی که هم حکیم و هم فقیه بزرگی در نجف و هم استاد مرحوم آیت الله العظمی بروجردی در فقه و حکمت بود، تا آخر همان لباس عشایری لری و کلاه خود را به سرداشت با این که یک مرجع و استاد بود و کرسی درس خارج بسیار پررونقی هم داشت، اما می گفت که من هنوز صلاحیت پیدا نکرده ام.

رئیس شورای مدیریت حوزه های علمیه استان تهران گفت: طلاب عزیز تأکید نمایم حتی الامکان زمانی که به حدی از علم و معنویت و اخلاق و تقوا رسیدند که صلاحیت شان تأیید شود، معمم شوند.