استاد پیشوایی نگاشت تارخ را برای هدایت انسان و نصرت دین می دانست

به گزارش خبرنگار بلاغ، به همت معاونت فرهنگی و تبلیغی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، به مناسبت چهلمین روز از درگذشت استاد حجت الاسلام و المسلمین مهدی پیشوایی، مراسم بزرگداشتی به صورت مجازی برگزار گردید.

حجت الاسلام و المسلمین جواد سلیمانی استاد حوزه علمیه  به عنوان یکی از سخنرانان این مراسم مطالبی را در خصوص اخلاق، روش و اصول نحوه نگارش تاریخ مرحوم استاد پیشوایی بیان کرد.

حجت الاسلام و المسلمین سلیمانی با اشاره به آیه 24 سوره ابراهیم اظهار داشت: ایمان در قلب مرحوم استاد پیشوایی ریشه دوانده و آثار ارزشمندی در راستای حمایت و نشر معارف و سیره اهل بیت از ایشان باقیمانده است و استاد را مصداق بارز از آیه  كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ، نموده است.

استاد حوزه علمیه بیان داشت: آثار ارزشمندی همچون؛ سیره پیشوایان، تاریخ اسلام، تاریخ خلفا و مقتل جامع سیدالشهداء و ... از این استاد بزرگوار برجای مانده است که از وزانت خاص ویژگی های منحصر به فردی برخوردار است.

وی در ادامه مطالب خود به ویژگی های اخلاقی مرحوم استاد پیشوایی اشاره کرد و گفت: ایشان در تمامی امور خود متخلّق به علم و موازین اخلاقی بودند تا جایی که حرف یا عمل غیر اخلاقی از ایشان دیده نشده است. همچنین مرحوم استاد در پی جمع آوری اموال و مادیات و یا شهرت از تدوین کتب برای خود نبود، البته که خداوند تلاش چنین افرادی را حتی در دنیا بی مزد نخواهد گذاشت و نام استاد پیشوایی در عرصه تاریخ اسلام، شهرت یافت.

دکتر سلیمانی با بیان ویژگی ها و اصول رعایت شده در آثار استاد پیشوایی بیان داشت: عدالت در ارزیابی و دیدن نقاط ضعف و قوت در مطالب مورد نیاز، نقل مطالب مستند در آثار، استفاده از استدلال های محکم، حسن سلیقه در گزینش داده های تاریخی، قلم روان و متن دقیق از مهمترین ویژگی های استاد پیشوایی بوده است.

استاد حوزه علمیه اظهار داشت: مرحوم استاد پیشوایی با تفکر "تاریخ برای تاریخ"، "علم برای علم"و "هنر برای هنر" مخالف بوده و نگارش تاریخ را برای هدایت انسان، نصرت دین و بصیرت بخشی به جامعه می دانست.

حجت الاسلام و المسلمین سلیمانی بیان کرد: با فقدان استاد پیشوایی روایت إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ ثُلِمَ فِي الْإِسْلَامِ ثُلْمَةٌ لَا يَسُدُّهَا شَيْءٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، که از حضرت علی (ع) نقل شده است به وضوح درک می شود.