چشم برزخی سید جمال الدین گلپایگانی و گرزهای آتشین فرشته عذاب

خداوند متعال در قرآن می فرماید:

قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِيَابٌ مِّن نَّارٍ يُصَبُّ مِن فَوْقِ رُؤُوسِهِمُ الْحَمِيمُ  حج/19

برای آنان که کافرند جامه هايی از آتش بريده اند و از بالا بر سرشان آب جوشان می ريزند

حکایت؛

آیت الله سید جمال الدین گلپایگانی می فرمود: من در دوران جوانى كه در اصفهان بوده‌ ام، استادم دستور داده بودند شب هاى جمعه به قبرستان تخت فولاد بروم و در عالم مرگ و ارواح قدری تفكّر كنم و مقدارى هم عبادت كنم و صبح برگردم.

پس از آن عادت کرده بودم، شب جمعه يكى دو ساعت در بين قبر ها و در مقبره‌ ها حركت کنم و تفكر نمایم، و بعد چند ساعت استراحت نموده، سپس براى نماز شب و مناجات بر مى‌ خاستم و نماز صبح را مي خواندم و پس از آن به اصفهان مى‌ آمدم.

شبى از شب هاى زمستان که هوا بسيار سرد بود و برف هم مى‌ آمد، براى تفكر در ارواح و ساكنان وادى آن عالم به تخت فولاد آمدم، در يكى از حجرات رفتم و خواستم دستمال خود را باز كرده و چند لقمه‌ اى از غذا بخورم و بعد بخوابم تا در حدود نيمه شب بيدار و مشغول كار ها و دستورات استاد خود گردم، در اين حال ناگهان درِ مقبره را زدند تا جنازه‌ اى را كه از بستگان صاحب مقبره بود، آنجا بگذارند و شخص قارى قرآن كه متصدّى مقبره بود مشغول تلاوت شود و آن ها صبح بيايند و جنازه را دفن كنند، آن ها جنازه را گذاشتند و رفتند و قارى مشغول تلاوت شد.

همين كه دستمال را باز كرده و مى‌ خواستم مشغول خوردن غذا شوم، ديدم ملائكه عذاب آمدند ، مشغول عذاب كردن شدند، عين عبارت خود آن عالم عارف چنین است: «چنان گرز هاى آتشين بر سر او مى‌ زدند كه آتش به آسمان زبانه مى‌ كشيد، و فرياد هائى از اين مرده بر مى‌ خاست‌ كه گوئى تمام اين قبرستان عظيم را متزلزل مي كرد، نمي دانم اهل چه معصيتى بود؛ از حاكمان ستمگر و ظالم بود كه اينطور مستحقّ عذاب بود یا گناه دیگری مرتکب شده بود!؟»

قارى قرآن اصلا اطلاع نداشت؛ آرام بر سر جنازه نشسته و به تلاوت مشغول بود، من از مشاهده اين منظره از حال رفتم، بدنم لرزيد، رنگم پريد، زبانم قفل شد و نمی توانستم صحبت کنم، اشاره ‌كردم به صاحب مقبره كه در را باز كن من مي خواهم بروم، او نمى‌ فهميد، بالاخره به او فهماندم: چفت در را باز كن؛ من مي خواهم بروم.

با کمال آرامش گفت: آقا هوا سرد است، برف روى زمين را پوشانيده، در ضمن اینجا گرگ دارد، ممکن است به شما آسیبی برساند! هر چه مي خواستم به او بفهمانم كه من طاقت ماندن ندارم او متوجه نمى‌ شد.

به ناچار خود را به در اطاق رساندم، در را باز كردم و خارج شدم، تا اصفهان با آنكه مسافت زيادى نبود به سختى آمدم و چندين بار به زمين خوردم، آمدم در حجره وتا مدتی مريض بودم، جریان آن شب را برای استادم مرحوم جهانگيرخان تعریف کردم، ایشان فرمود: این جلوه کوچکی از عذاب های دردناک الهی برای ستمگران بود که خداوند به شما نشان داد، ایشان تا مدتی از من نگهداری می کردند و به زور به من غذا و دارو می دادند تا كم كم قدرى قوّت گرفتم. 1

عذاب روح مکن بهر مال دنیی دون                       عذاب قبر و سوال و جواب در پیش است 2

با اقتباس و ویراست از کتاب معاد شناسی

فیض کاشانی

منبع: حوزه