اهميت تبليغ جهادى

شما ببينيد كسانى را كه از شهرهاى آباد و زندگى راحت در اروپا بلند مى شدند و هزاران كيلومتر آن طرفتر، در امريكاى لاتين يا در آفريقا، در جنگلهاى آمازون و در جنگلهاى كنيا مى رفتند؛ سالها مى ماندند و مسيحيت را تبليغ مى كردند! من براى آقايان اهل علم، اين را تكرار كردم و گفتم: ما كشيشهايى را مى شناسيم كه رفتند در آن جاها ماندند. در دوران استعمار، جاهايى رفتند كه پاى استعمارگران به آن جاها نرسيده بود! رفتند آن جاها و با خودشان صليب بردند و همان عقايد خرافى را به آن بيچاره هاى بومى دادند! بعضى مسلمان بودند و بعضى غيرمسلمان؛ آنها را مسيحى كردند. آنها در راه باطلشان اين گونه اند؛ ما چرا نبايد در راه حقمان تلاش كنيم!؟
شما بدانيد: بنده خودم، آمادگى اين كار را هميشه داشته ام كه بروم در گوشه اى بنشينم و تبليغ كنم؛ ولو براى عده ى كمى. امروز وضع ما به گونه اى است كه نمى توانيم آن كارها را انجام دهيم. اين نيست كه من اين توقع را فقط از شما داشته باشم؛ نه. اين توقعى است كه از همه ى روحانيان هست. هركس بتواند، در هرجايى كه بتواند، اين، كار مهمى است. حالا بحمداللّه خداوند به شما توفيق داده است و در اين استان محروم مظلوم كه در طول ساليان متمادى ستمشاهى، مظلوم واقع شده، مشغول خدمت هستيد.
... خداوند به همه ى ما توفيق دهد كه وظايفمان را در جمع اين مردم خوب، انجام دهيم. شما وظيفه اى داريد، ما هم وظيفه اى داريم. بايد ان شاءاللّه وظايفمان را انجام دهيم. از خدا هم بخواهيم كمك كند تا بفهميم و بدانيم كه تكليف و وظيفه ى ما چيست و ان شاءاللّه آن را با صميميت انجام دهيم. خيلى خوشحاليم از اين كه اين توفيق دست داد و آقايان را زيارت كرديم.[1]

منبع: خامنه اى، سيد على ، حوزه و روحانيت، ص: 473-474.
---------------------
پی نوشت:
[1] بيانات در جمع علما و روحانيان استان چهارمحال و بختيارى، در شهركرد 15/ 7/ 71