امیدواران

يا بَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ يُوسُفَ وَ أَخِيهِ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكافِرُونَ.[1]
اى پسرانم! (بار ديگر به مصر) برويد و از يوسف و برادرش جستجو كنيد و از رحمت خداوند مأيوس نشويد، حقّ اين است كه جز گروه كافران، از رحمت خداوندى مأيوس نمى شوند.

نكته ها:
«تحسّس» جستجوى چيزى از راه حس است. «تجسّس» به جستجو كردن در مورد بدى ها و «تحسس» به جستجو كردن در مورد خوبى ها گفته مى شود.
به تعبير راغب، «رَوْح» و «روح» به معناى جان است، ولى «رَوح» درموارد فَرَج و رحمت به كار مى رود، گويا با گشايش گره و مشكل، جان تازه اى در انسان دميده مى شود.
در تفسير تبيان آمده است: روح از ريح است، همان گونه كه انسان با وزش باد احساس راحتى مى كند با رحمت الهى نيز انسان شادمان مى گردد.
براساس روايات، يأس از رحمت خدا، از گناهان كبيره است.[2]

پيام ها:
1- پدر نبايد با فرزندانش قطع رابطه ى دائمى كند. وَ تَوَلَّى عَنْهُمْ  ... يا بَنِيَ
2- شناخت، نياز به حركت دارد. «اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا»
3- رسيدن به لطف الهى، با تنبلى سازگار نيست. «اذْهَبُوا، وَ لا تَيْأَسُوا»
4- اولياى خدا، هم خود مأيوس نمى شوند هم ديگران را از يأس باز مى دارند.«لا تَيْأَسُوا»
5- يأس، نشانه ى كفر است. لا يَيْأَسُ  ... إِلَّا الْقَوْمُ الْكافِرُونَ  زيرا مأيوس شده، در درون خود مى گويد: قدرت خدا تمام شده است.[3]

پی نوشت:
[1] سوره يوسف، آيه 87.
[2] من لايحضره الفقيه، باب معرفة الكبائر.
[3] تفسير نور(10جلدى)، ج 4، ص: 269.