یادداشت تبلیغی

تحلیل عبادی و سیاسی و اجتماعی عیدقربان یعنی شکستن بت درونی برای عمل به فرامین الهی و همچنین فدا کردن خود و فرزندان برای اجرای عدل الهی و دستورات خداوند است.

نماز عید قربان و خارج شدن از منزل برای اقامه پر شکوه آن، انسان را از عیدی مخصوص الهی در این عید بزرگ بهره‌مند می‌سازد.

چند بهار از زندگیمان می گذرد؟ 20 سال؟ 30 سال؟ 40 سال؟ چند بهار نفسمان را پرورده‌ایم؟ اما روزی در تقویم زندگیمان، روز قربانی‌ست ، روزی که همه‌ی زندگیمان، عشقمان و دستاوردهایمان را به قربانگاه ببریم.

عید قربان يادآور اخلاص و بندگى حضرت ابراهيم (عليه السلام) در برابر پروردگار خويش است، آن جا كه فرمان حق براى ذبح اسماعيل صادر شد.

یکی از نماز هایی که در اسلام به آن اهمیت بسیار داده شده، نماز عید قربان است. ابتدا توضیحی درباره دلایل اقامه این نماز و بعد به بیان احکامی از مراجع درباره این نماز می پردازم.

روز دهم ماه قمری ذی الحجه، مصادف با عید قربان از بزرگترین اعیاد مسلمانان است که به یاد ابراهیم و فرزندش اسماعیل، جشن گرفته می‌شود.

عید قربان، عیدی بزرگ و عالی برای مسلمانان است، نماد قربانی هوای نفس و بندگی خداوند متعال است.

عيد قربان، عيد خودسازی و مبازره با تمایلات نفسانی دنیوی است. اين عيد با عظمت، نشانه‌ی بسیار بزرگ و مناسبی، براي سرمشق گرفتن از حضرت ابراهيم و اسماعيل (سلام‌الله‌عليهما) و پيمودن مسير تقرّب و بندگی خداوند متعال است.

اگر به حکمت مندرج در عید قربان توجه شود، خیلی از راه­ها برای ما باز می شود. آن حکمت چیزی نیست جز: ایثار و گذشت فردی و جمعی.

قربانی کردن در اسلام فلسفه‌های مختلف دارد که از آن جمله می‌توان به تزکیه نفس و کمک به فقرای جامعه اشاره داشت.