پيامبر و اهل بيت علیهم السلام

امام صادق عليه السلام در ماه ربيع الاول سال 83 هجرى در زمان خلافت عبد الملك بن مروان اموى به دنيا آمد،و در ماه شوال يا ماه رجب در سال 148 هجرى در زمان خلافت ابو جعفر منصور عباسى از دنيا رحلت كرد.در

دوران 34 ساله امامت امام جعفرصادق (علیه السلام) فرصتی طلایی بود تا تشنه کامانِ معارفِ نابِ الهی را از سرچشمه زلال وحی سیراب سازد و در این خلال، برخوردهای آن حضرت با گروه های دگر

خلیفه عباسى به والی خود پیغام داد خانه امام صادق(ع) را بسوزاند؛ وقتی خانه در حال سوختن بود، امام(ع) بیرون آمد و در حالی که جمله‌ای را زمزمه می‌کرد، از آتش گذشت.

مطالعه سیره و اقوال علما و بزرگان نیز نشان می دهد که آن ها نهایت ادب و احترام را نسبت به حضرت صاحب الامر(علیه السلام) رعایت و از هر سخن و عملی که در آن اندک شائبه بی توجهی به جایگاه و شأن آن حضرت وجود داشت، پرهیز می کردند.

علي عليه ‏السلام در دوران درخشان تاريخ صدر اسلام، از مناديان و طلايه ‏داران اتحاد است و اين مسئله از سيره عملي حضرت پس از رحلت پيامبر اكرم صلي ‏الله ‏عليه ‏و‏آله به خوبي ديده مي ‏شود.

نیم نگاهی به گوشه ای از سخاوت امام حسن مجتبی علیه السلام

امام صادق عليه ‏السلام فرمود: «حسن عليه‏ السلام در خلقت و سيرت و شرافت، شبيه ‏ترين مردم به رسول‏ خدا صلي ‏الله ‏عليه‏ و‏آله بود».

از مجموعه روایات، در می یابیم، که روایات نهی از قیام قبل از ظهور امام مهدی(عج)، تخصیص می یابند و باید روایات هم خانواده، مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرند.

ارتباط ميان اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله با قرآن مجيد به حدى قوى است که تفکيک آن دو، به منزله تباه ساختن آنان است . نه قرآن بدون اهل بيت، هدايت بخش است و نه وجود اهل بيت بدون قرآن امکان پذير است .

زهرى مى‏ گويد: شنيدم از امام على بن الحسين ‏عليه السلام كه مى فرمود: «آيات القرآن خزائن فكلّما فتحت خزانةٌ ينبغى لك ان تنظر ما فيها؛ آيات قرآن گنجينه‏ اى نهفته است پس هر زمان كه درِ گنجينه گشوده شود، شايسته است كه به آنچه در آن است، نظر كنى.