یادداشت تبلیغی

سالمند در خانواده، موهبتی الهی و گوهری گرانبها در صدف زندگی و صندوقچه اسرار تاریخ است که از نگاه نافذش، بصیرت می‌درخشد و قلبش جز محبت و یاد خدا چیزی در خود ندارد؛ از این رو سالمندان زمینه فیض الهی را فراهم می‌کنند و وجودشان برکت است.

اصل وفاداری بین زن و مرد از اموری است که با طبیعت بشری سازگاری دارد. اسلام دین فطرت است و به این امر با روشن‌ترین حالت تأکید کرده است. درواقع تولید نسل از مقاصد طبیعت است که خداوند آن را در قالب ازدواج ریخته و همراه با تعهد قرار داده است.

یکی از مبانی نظری اسلام، خداباوری است که در تشکیل خانواده، استحکام و دوام آن نقش بسزایی دارد. اهتمام اسلام به تربیت اعتقادی و تحقق اخلاق خدامحور در خانواده، بر اساس نقش باورها در رشد انسان و نیز توجه به کارکردهای خاص خانواده است.

حقّ فرزندت بر تو این است که بدانی او از توست و در نیک و بد زندگی و خیر و شرش، وابسته به تو است و آگاه باشی که در حوزه سرپرستی وی، مسئول ادب و تربیت سالم او هستی و وظیفه داری که او را به پروردگارش راهنمایی کنی و در اطاعت از فرمان‌های الهی یاری‌اش نمایی.

فرزندان ارزشمند‌ترین هدیه و امانتی‌اند که خداوند متعال ما را بر سرنوشت آن‌ها حاکم کرده است و ما نیز وظیفه داریم این بار مسئولیت را با مطلوب‌ترین روش‌ به سر منزل مقصود برسانیم.

فرزندان اگر در حق پدر و مادر خود دعا کنند، دعایشان برآورده می­شود، چون فرزند صالح یکی از صدقات جاریه پس از فوت انسان است؛ یعنی همان‌طور که آنان در زمان حیات برای والدین ثواب جمع می­کنند، این ثواب پس از فوت آن‌ها نیز ادامه دارد.

صهیونیسم سیاسى در برابر سنت کهن یهود، نوعی فساد و تباهى ملى‌گرایانه و استعماری است که ریشه آن به ملى‌گرایى و استعمارگرایى اروپاى قرن نوزدهم باز می‌گردد. صهیونیسم با گزینش پیام‌هاى ویژه‌اى از متن تورات که پایه و اساس آن، انحراف واقعى از برنامه خداوند است.

نگهدارى حیوانات در محل زندگى، مبتنى بر وضعیت زمانى، مكانى و امكان نگهدارى با رعایت بهداشت محیط زیست انسان است، بدون آنکه به آدمی یا همسایگان او آسیبی برسد و گرنه زیستگاه حیوانات باید جداى از محیط مسكونی افراد باشد.

یکی از دغدغه‌های مقام معظم رهبری(مدّ ظله العالی) شناخت شرایط و نیازهای جامعه است؛ از این رو معظم­له همواره مسأله‌شناسی و مفاهیم کاربردی دینی را رصد می‌کند. یکی از مفاهیم دینی «توصیه به حق» و «توصیه به صبر» است.

روحانیون و حوزه به صورت سنتی، پیشتاز جنگ روایت‌ها بوده‌ و از ابزار آن همچون منطق و خطابه بهره کافی برده اند لذا از نظر اجتماعی این جایگاه برای آنان محفوظ است.